بازگشت یاران دیروز احمدی نژاد به پاستور /کابینه فراجناحی کنار زده شد

* دوم اینکه سیاسی ترین چهره کابینه که فاصله خیلی زیادی با بقیه دارد، خود آقای رئیسی است و چهره مشهور سیاسی چندانی در این دولت را در مقایسه با دولت آقای روحانی و احمدی نژاد نمی بینیم که این مسئله تحلیل را سخت می کند.

* نکته دیگر این است که کابینه تندرو و رادیکال نیست، خیلی ها فکر می کردند حاصل دولت اصولگرا ممکن است بسیار رادیکال باشد اما گزینه ها مقدار زیادی به میانه نزدیک تر هستند. اساسا کابینه حاشیه زایی به معنای سیاسی یا رادیکالی بودن نیست.

* این کشتی بان جدید آمده و در سیاست خارجه کاری می خواهد انجام شود که آقای امیرعبداللهیان همیشه به آن معروف بوده و همان که آقای ظریف گفت این دولت برای دیپلماسی نیامده است. در مجموعه میدانی ها، آقای امیرعبداللهیان فردی است که حوزه سیاست را می شناسد.

* من مجموعا مثبت نگاه می کنیم چون در بین کسانی که به میدان اهمیت می دادند و آقای رییسی قرار بود برای میدان بیاید، اگر قرار باشد مذاکرات به جایی برسد آقای امیرعبداللهیان کار دیپلماسی را در منتهی علیه میدان بلد است.

* این کابینه بیشتر شبیه کابینه سوم آقای احمدی‌نژاد است؛ به هرحال آقای رئیسی شعار مستقل بودن داده بود در صورتیکه کاملا مشخص بود که دست‌فرمان ایشان اصولگرایی است و با این لیستی که معرفی شد عملا نشان داد که کابینه ایشان وجه اشتراک خیلی جدی با کابینه آقای احمدی‌نژاد دارد. چه اینکه برخی از آن‌ها وزرای آقای احمدی‌نژاد بودند، رئیس تیم اقتصادی که اکنون رئیس سازمان برنامه و بودجه است، وزیر آقای احمدی‌نژاد بوده، تعدادی دیگر یا وزیر بودند یا معاون وزیر یا تعدادی از اصولگرایان تندروی مجلس دهم هستند.

*  اگرچه هیچ انتظاری هم کسی نداشت که آقای رئیسی غیر از این عمل کند اما ایشان خودش مدعی بود که می‌خواهد از همه ظرفیت‌های کشور فارغ از دسته‌بندی‌های سیاسی استفاده کند. خب آن چیزی که در واقع انتظار می‌رفت اتفاق افتاد ولی با توجه به چالش‌هایی که پیش روی دولت است، این تیم چندان به‌نظر نمی‌رسد که تیم مسلط و قوی‌ باشد و خب خیلی از افرادی که مطرح هستند، مثلا برای بانک مرکزی یا حوزه‌های دیگر افرادی هستند که در دوره آقای احمدی‌نژاد هم حضور داشتند.

* تلاش آقای رییس‌جمهور بر این بود تا بیشتر به جوانان میدان بدهند که این حرکت بسیار ارزشمندی است. اما آیا همه افراد معرفی شده حتی در جناح اصولگرا جزو برترینها هستند؟ و از تجربه کاری بالایی برخوردارند؟

* برخی از وزرای پیشنهادی سابقه‌ی کاری قابل قبولی دارند، اما بعضی از آنها علیرغم دانش نسبتا خوب ازتجربه لازم برای تصدی مسئولیت وزارت برخوردار نیستند که در صورت کسب رأی اعتماد از مجلس باید این خلاء را با گزینش افراد مجرب و کارآمد درتیم مدیریتی خویش جبران کنند. امیدواریم با کارآمدی، شایستگی و با تکیه برعقلانیت بتوانند بر مسائل متعدد و مشکلاتی که امروز در کشور با آن روبرو هستیم فائق آیند و موفق شوند.

* درباره مصادیق دیگر صحبت نمی کنم. به طور کلی معدل این کابینه با کابینه آقای روحانی متفاوت نیست. گرچه نقاط مثبتی مانند آقای خاندوزی دارد ولی جاهایی هم افراد ضعیفترین معرفی شده اند.

* مثلا نظر آقای رییسی این بود که چند نفر از وزرای دولت گذشته را به کار بگیرد و نامشان در لیست ها هم بود مثل آقای اسلامی و امیر حاتمی. اما متاسفانه به دلیل برخی فشارها، تغییراتی در این زمینه ایجاد شده و این ویژگی مثبت که نگاه فراجناحی داشت را از لیست گرفته اند که این به نظر من از یکی از قوت های لیست کاسته شده است.

* می توان گفت نکته مثبت کابینه رییسی جوانگرایی است ویژگی های دیگری هم در این لیست وجود دارد که عمدتا نیروهایی هستند که قبلا در دولت های گذشته نبودند این موضوع یک نکته مثبت است البته برخی سابقه وزرات داشتند اما عمده شخصیت هایی که ارائه شده اند شخصیت هایی هستند که به تازگی برایشان فرصتی فراهم شده است.

* جنبه مردمی داشتن این لیست یکی دیگر از نکات مثبت این لیست است اما ای کاش آن فراجناحی بودن هم می توانست همچنان باقی بماند و تغییر پیدا نکند.

* بحث فراجناحی که آقای رئیسی مطرح می‌کردند در این کابینه در نظر گرفته نشده است، نسبت به دو نفر از افراد کابینه پیشنهادی شائبه‌هایی وجود دارد. برخی از این افراد در سازمان بازرسی کل کشور و دیوان محاسبات پرونده دارند. من هم توسط خط ارتباطی که چندی پیش دفتر آقای رئیسی پیشنهاد کردند،‌ این پیام را ارسال کردم و هشدار دادم اما این فرد کماکان در کابینه پیشنهادی وجود دارد.

نقاط قوت کابینه دولت آقای روحانی در کابینه آقای رئیسی تبدیل به نقاط ضعف شده‌اند. به عنوان مثال وزارت ارتباطات، وزارت نفت و وزارت خارجه. هرچند گفته می‌شود آقای اوجی از نیروهای وزارت نفت است اما از لحاظ قدرت کاری به گرد پای آقای زنگنه نیز نمی‌رسند. یا آقای عبداللهیان با آقای ظریف قابل مقایسه نیست. یا آقای زارع‌پور با توجه به عملکرد آقای آذری جهرمی، نمی‌تواند موفق عمل کند. آقای ضرغامی نیز سابقه خوبی در صدا و سیما ندارد اما در سال‌های اخیر اظهارنظرهایی کرده است که به نظر می‌رسد سعی کرده درک درستی از جامعه هنری داشته باشد؛ البته باید در عمل این را دید.

*{ با اشاره به سهم خواهی ها}: به نظر می‌رسد آقای رئیسی نتوانسته از زیر بار این فشار سنگین خودش را رها کند و تصمیم مستقلی بگیرد چون تغییراتی که در طول این مدت به وجود آمد، بعضی از افرادی که مطرح بودند و دارای پیشینه و سابقه ای در کارها بودند، آنها کنار گذاشته شدند یا به نوعی خودشان کنار رفتند حاکی از این است آنهایی که کنار رفتند در حالی که افراد مجربی هم بودند چندان از این تیم راضی نیستند، چندان حاضر نشدند که بخواهند آبرو و حیثیتشان را در این تیم به محک آزمایش در بیاورند.

* لذا دلخوری‌هایی الان احساس می‌شود که همه این دلخوری ها بی سبب نیست. بعضی ها ممکن است از سر سهم خواهی بوده باشد ولی بعضی ها هستند مثلا ما افرادی را می بینیم که باتجربه هستند و اظهار دلخوری می کنند، اینها احتمالا موضوعی را دیدند که پشت پرده وجود داشته است و باعث شده تا آقای رئیسی دائما تصمیماتش را تغییر دهد.

* در مجموع من فکر می کنم یک کابینه کاری و جدی خواهد بود به قول مهندسان، آچار به دست هستند افرادی چون آقای رستم قاسمی، آقای ضرغامی، آقای محرابیان، آقای سجادی در این سطوح کار کرده اند و فقط پشت میز نشین نبودند و اهل کار هستند.

* اگر سخنرانی های آقای رئیسی را بررسی کنیم، به نظر می رسد که این کابینه برای خدمت و پر کردن گسل‌های اجتماعی بسیار آماده است، بالاخره رئیس جمهور باید در خارج نماینده کشور و ملت باشد و باید در خارج و در داخل باید کرامت و شان او حفظ شود. من اصلا بحث اصلاح طلبی و اصولگرایی نمی‌کنم و به خیلی از اصلاح‌طلبان احترام می گذارم اما باید توجه داشته باشید که در اینجا نمی توان منافع و مصالح مملکت را فدای کلمه فراجناحی کرد.

* به نظر نمی‌رسد کابینه پیشنهادی آقای رئیسی به مجلس، به خصوص افرادی که در دولت محمود احمدی‌نژاد حضور داشتند؛ زمینه تعامل با اصلاح طلبان را ایجاد کنند. زیرا این افراد تنها با مجموعه‌های نزدیک به تفکر خود کار می‌کنند.

*نکته دوم این است که آقای رئیسی در وزارت خارجه هوشمندی به خرج داد و آقای باقری‌کنی که رفته بود وزارت خارجه را تحویل بگیرد، به عنوان وزیر انتخاب نکرد؛ با اینکه جبهه پایداری‌ها بسیار خوشحال شده بودند که آقای باقری کنی یا آقای جلیلی وزیر امور خارجه می‌شوند، آقای رئیسی این دو نفر را انتخاب نکرد. این یک پالس مثبت هم به سیاست داخلی و هم به سیاست خارجی است. دیدارهای آقای امیرعبداللهیان با نماینده اتحادیه اروپا که برای شرکت در مراسم تحلیف ریاست جمهوری آمده بود، پالس‌های مثبتی بود که نشان می‌داد آقای رئیسی قصد همراهی با تندروها را در فضای مذاکرات ندارد.

* در این لیست و احکام صادره آقای رئیسی چهره هایی هستند مثل آقایان ضرغامی، وحیدی، رستم قاسمی و محرابیان و میرکاظمی که آقای احمدی نژاد را همراهی می کردند و شاهد حضور آنان در کابینه دولت آقای رئیسی هستیم بنابراین مشخص است که یک بخش قابل توجهی از نیروهای دولت اول آقای احمدی نژاد هستند و از نظر سیاسی هم در جبهه اصولگرایان قرار دارند.

* با این حال می توان گفت که تعدادی از وزرا تجربه وزرات دارند یعنی شاید نصف آنها تجربه حضور در منصب وزارت خانه را داشتند اما اینکه در وزارت خانه می توانند ایجاد تحول کنند یا خیر را نمی دانم، مثلا آیا آقای امیرعبداللهیان می تواند با وزرات خارجه با برجام و با مسائل همسایگان و منطقه، فضا را آماده کند؟ آیا آقای وحیدی می تواند وزارت کشور را و این وزارت خانه بسیار گسترده و مهم را اداره کند؟ هرچند ایشان وزیر دفاع بوده است، ولی عموم تجارب و تحصیلات و فعالیتهایش در حوزه دفاعی و نظامی بوده است؛ آیا ایشان می تواند حوزه داخلی را که خیلی از حوزه نظامی پیچیده تر است و رمز و رازهای بیشتری دارد اداره کند؟

*من حداقل مطلوب را درباره تیم اقتصادی رئیسی احساس می کنم البته ممکن است من بعضی از موارد را نپسندم.

* ۴۰ سال برای پذیرفتن مسئولیت یک وزارتخانه کم است، در این شرایط شاید کار به دست مشاوران و معاونان بیفتد، زیرا این فرد تجربه زیادی ندارد من معتقدم وزیر باید بالای ۵۰ سال سن داشته باشد تا توسط آن مجموعه مقبولیت داشته باشد و پذیرفته شود. برخی از وزرای انتخاب شده افراد باتجربه‌ای هستند اما در رابطه با افراد جوان‌تر این نگرانی وجود دارد که آن‌ها تحت تاثیر دیگران قرار بگیرند.